Powrót do korzeni

Gouda to miasto serów i słodkich wafli, ale dla mnie jest miastem dobrych początków i wspomnień.
Dwa weekendy temu, gdy przyjechałam w tym roku do Goudy po raz drugi, zastanawialiśmy się ile czasu minęło od mojej wymiany. I chyba zostało przy pięciu lub czterech latach. Nie pamiętam w którym roku to było, ale na pewno był to marzec lub kwiecień podczas mojej pierwszej klasy liceum. Więc... 4 lata. Chyba 4 lata. Przeszło jak z bicza strzelił, niepozorne i mimochodem.
Zwiedzanie Goudy po raz wtóry było dziwnym uczuciem, slodko-gorzkim i melancholijnym, ale bardzo bardzo radosnym w tym samym czasie. Jest coś surealistycznego w tym, że mogłam być tam po raz kolejny. Chodzić tymi samymi ulicami, widzieć te same budynki i wspominać, to co minęło.
Ratusz na środku rynku, gdzie wzięli ślub rodzice Olgi. Piękny kościół z kolorowymi witrażami, gdzie usłyszałam "skąd znasz te wszystkie historie?" (z Biblii Olga,  z Biblii). I ogród koło kościoła z rzeźbą tyłka psa, albo kota, do dzisiaj tego nie odkryłam, pod żywopłotem. Sklepiki z serami. Miejsce przy kanale, gdzie dawniej sprzedawano ryby. I stara piekarnia, gdzie mogliśmy zrobić nasze własne Stroopwafels. Grecka restauracja, w której zjedliśmy pierwszą kolację wszyscy razem, Polacy z Holendrami.
Wspomnienia są dobre, są jak kotwica, możemy do nich wracać i je wspominać, ale ważne jest też, by tworzyć nowe.
Więc stworzyłam nowe wspomnienia. I może to jest właśnie dla mnie tak surealistyczne. Że byłam w mieście moich korzeni, w innych okolicznościach i w trochę innym towarzystwie.
Teraz mam jeszcze: park z uroczymi mostkami, Perry - sklep sportowy, Ola La chocolatier,  zabytkowy budynek, gdzie ważono sery, a w którym nie mogłam być wcześniej, stary dąb, najlepsze lody w mieście i najpiękniejszy holenderski backyard, surinamski obiad i deser.
I wiele wiele innych wspomnień, takich bardziej osobistych i wewnętrznych, niż obserwowanych. Chyba już zawsze Gouda będzie dla miastem serdeczności, ciepła i nowych szans. Miastem wspomnień. A wapomnienia są wspaniałe, są dobre, możemy do nich wracać i je wspominać. Wspomnienia zostają na zawsze, choć z czasem blakną, ale ich nie zabierze nam nikt. Nawet siłą.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Rowery i ruch drogowy w Holandii

Obraz
Chyba najwyższy czas napisać o najbardziej charakterystycznym artefakcie całej Holandii, czyli rowerze. Anegdota głosi, że w samym Amsterdamie jest więcej rowerów niż mieszkańców. Potwierdzają to badania i sondaże, które pokazują, że na jednego mieszkańca przypada średnio 1,5 roweru. Liczba rowerów w Amsterdamie dochodzi do tego absurdu, że władze walczą z nadmiarem porzuconych dwukołowców. Wyobrażacie to sobie? To co większość przyjezdnych uważa za ciekawostkę turystyczną, jest codziennością dla Holendra. A od trzech tygodni także dla mnie. Bez roweru wytrzymałam około tygodnia. I to już duży wyczyn, jak na holenderskie warunki. W ciągu tygodnia bez roweru, omal nie zbankrutowałam - transport publiczny, o którym może uda mi się kiedyś opowiedzieć, jest tu wspaniały, na prawdę wspaniały i bardzo praktyczny, ale nieziemsko drogi -, i omal nie zostałam potracona tylko jakieś, banialuka, sto razy... przez rowerzystów oczywiście. To, co każdy turysta przyjeżdżający do Holandii pow...
Czytaj więcej

The green bench - śladami The Fault in Our Stars

Obraz
"Some tourists think Amsterdam is a city of sin, but in truth it is a city of freedom. And in freedom, most people find sin." - John Green, The Fault in Our Stars (Gwiazd naszych wina) Jeśli nigdy nie słyszałeś/ chciałeś, ale nie nadarzyła się okazja żeby przeczytać lub oglądnąć Gwiazd naszych wina, odsyłam do filmu z niesamowitą Shailene Woodley i genialnym Anselem Elgort'em, albo jeszcze lepiej, do przepięknej książki Johna Greena! Na prawdę warto, wierzcie mi, wiem co mówię. Dzięki tej książce zdałam maturę z języka polskiego, ustną (100%! i pisemną). I zupełnie nie żartuję, ta książka wielokrotnie ratowała mi życie w liceum. Rekomenduję książkę i film, bo w zasadzie, żeby zrozumieć mnie i tego posta, trzeba je najzwyczajniej w świecie znać. Więc jak wstęp już wskazuje, dzisiaj o Amsterdamie jako miejscu akcji przygód Augustusa i Hazel Grace. Nie pamiętam dokładnie kiedy przeczytałam "Gwiazd naszych wina", ale pamiętam doskonale kto mi tę książkę po...
Czytaj więcej

Podwodny tunel i kolejny most - Antwerpia cz. 3

Obraz
Jak już wam opowiadałam, Brabo wrzucił dłoń olbrzyma do rzeki Scheldt (polska nazwa: Skalda). Dzisiaj będzie poniekąd o tej właśnie rzece. Skalda oddziela stare miasto Antwerpii od tej nowszej części. Kiedyś tam, dawno dawno temu, gdy miasto się rozrastało, mieszkańcy stwierdzili, że wypadałoby wybudować kamienny most łączący jeden brzeg Skaldy z drugim. No i rzeczywiście, zaczęli budowę... Tylko, że nigdy jej nie skończyli i nikt nie wie dlaczego. Początek mostu  Antwerpia do tej pory nie ma mostu, który łączyłby stare miasto z nową częścią. Samochody muszą nadrabiać całe siedem kilometrów, bo tyle zajmuje dojechanie do najbliższego mostu. Tak więc w Antwerpii jest "most, który nigdy nie był mostem, bo nie został wybudowany" (tłumaczenie Belgijskiego przewodnika). Most, który nigdy nie był mostem zostaje więc tylko turystyczną atrakcją. I stamtąd też wychodzą najlepsze pamiątkowe zdjęcia. Ale nie to jest w tym najdziwniejsze. Największym nonsensem i paradoksem...
Czytaj więcej