Niemiecki sznycel


Kolejny wieczór "orientalnej" kuchni za pasem. Orientalnej dla Mariny (Meksyk) i Henriego (Wietnam), bo, dla nas Polek, tłuczone ziemniaki ze sznyclem są serwowane w domu rodzinnym przynajmniej raz w miesiącu. Jednakże niemieckie "meatballs" w wykonaniu Marka, wcale nie smakowały tak jak sznycle mojej mamy. Co nie znaczy, że nie były smaczne! Jedyną różnicą w niemieckim mielonym były dodatkowe składniki. Osobiście nigdy nie dodawałam rozmiękłej bułki, musztardy i zielonej pietruszki, ale jak widać, i taka kombinacja działa. A ziemniaki z dodatkiem gałki muszkatołowej to coś, co na pewno wypróbuję jeszcze raz.

Niby to samo, a jednak nie. I nie smakuje jak w domu. Tutaj wszystko smakuje inaczej. Kurczak nie ten sam. Pomidorowa już nie taka jak dawniej. Chleb, który jest, bo jest, bo coś pod ser i szynkę trzeba podłożyć, ale nie ten sam. Herbata, którą z namaszczeniem się parzyło i delektowało każdym łykiem, nie ta sama. Wszystko smakuje inaczej. Jakby mniej. Jakby było bardziej nijakie i bez tego "czegoś". Wszystko smakuje inaczej, gdy nie je się z rodziną. Gdy nie można podzielić się tym, co się ugotowało i upiekło. Pamiętam jak za każdym razem, gdy gotowałam w domu, jedzenie, które robiłam nie smakowało mi tak bardzo jak sama przyjemność przygotowywania go, ale zawsze smakowało innym. I wtedy nagle i mój smak się polepszał. Bo nie chodzi tylko o wygląd, o przepis, ale też o to, kto siedzi przy tym samym stole.
Dlatego te nasze "kitchen party" są takie ważne. Bo dają nam sztuczne poczucie bycia razem.
Było smacznie i zabawnie, jak ostatnim razem. Teraz kolej na kuchnię meksykańską!
Lokalizacja: Diemen, Holandia

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Rowery i ruch drogowy w Holandii

Obraz
Chyba najwyższy czas napisać o najbardziej charakterystycznym artefakcie całej Holandii, czyli rowerze. Anegdota głosi, że w samym Amsterdamie jest więcej rowerów niż mieszkańców. Potwierdzają to badania i sondaże, które pokazują, że na jednego mieszkańca przypada średnio 1,5 roweru. Liczba rowerów w Amsterdamie dochodzi do tego absurdu, że władze walczą z nadmiarem porzuconych dwukołowców. Wyobrażacie to sobie? To co większość przyjezdnych uważa za ciekawostkę turystyczną, jest codziennością dla Holendra. A od trzech tygodni także dla mnie. Bez roweru wytrzymałam około tygodnia. I to już duży wyczyn, jak na holenderskie warunki. W ciągu tygodnia bez roweru, omal nie zbankrutowałam - transport publiczny, o którym może uda mi się kiedyś opowiedzieć, jest tu wspaniały, na prawdę wspaniały i bardzo praktyczny, ale nieziemsko drogi -, i omal nie zostałam potracona tylko jakieś, banialuka, sto razy... przez rowerzystów oczywiście. To, co każdy turysta przyjeżdżający do Holandii pow...
Czytaj więcej

The green bench - śladami The Fault in Our Stars

Obraz
"Some tourists think Amsterdam is a city of sin, but in truth it is a city of freedom. And in freedom, most people find sin." - John Green, The Fault in Our Stars (Gwiazd naszych wina) Jeśli nigdy nie słyszałeś/ chciałeś, ale nie nadarzyła się okazja żeby przeczytać lub oglądnąć Gwiazd naszych wina, odsyłam do filmu z niesamowitą Shailene Woodley i genialnym Anselem Elgort'em, albo jeszcze lepiej, do przepięknej książki Johna Greena! Na prawdę warto, wierzcie mi, wiem co mówię. Dzięki tej książce zdałam maturę z języka polskiego, ustną (100%! i pisemną). I zupełnie nie żartuję, ta książka wielokrotnie ratowała mi życie w liceum. Rekomenduję książkę i film, bo w zasadzie, żeby zrozumieć mnie i tego posta, trzeba je najzwyczajniej w świecie znać. Więc jak wstęp już wskazuje, dzisiaj o Amsterdamie jako miejscu akcji przygód Augustusa i Hazel Grace. Nie pamiętam dokładnie kiedy przeczytałam "Gwiazd naszych wina", ale pamiętam doskonale kto mi tę książkę po...
Czytaj więcej

Podwodny tunel i kolejny most - Antwerpia cz. 3

Obraz
Jak już wam opowiadałam, Brabo wrzucił dłoń olbrzyma do rzeki Scheldt (polska nazwa: Skalda). Dzisiaj będzie poniekąd o tej właśnie rzece. Skalda oddziela stare miasto Antwerpii od tej nowszej części. Kiedyś tam, dawno dawno temu, gdy miasto się rozrastało, mieszkańcy stwierdzili, że wypadałoby wybudować kamienny most łączący jeden brzeg Skaldy z drugim. No i rzeczywiście, zaczęli budowę... Tylko, że nigdy jej nie skończyli i nikt nie wie dlaczego. Początek mostu  Antwerpia do tej pory nie ma mostu, który łączyłby stare miasto z nową częścią. Samochody muszą nadrabiać całe siedem kilometrów, bo tyle zajmuje dojechanie do najbliższego mostu. Tak więc w Antwerpii jest "most, który nigdy nie był mostem, bo nie został wybudowany" (tłumaczenie Belgijskiego przewodnika). Most, który nigdy nie był mostem zostaje więc tylko turystyczną atrakcją. I stamtąd też wychodzą najlepsze pamiątkowe zdjęcia. Ale nie to jest w tym najdziwniejsze. Największym nonsensem i paradoksem...
Czytaj więcej